แต่ละชาติๆ พวกเราจะเปลี่ยนหน้าตาไปเรื่อยๆจะไม่เหมือนเดิมสักชาติเลย
แต่ละชาติๆ พวกเราจะเปลี่ยนหน้าตาไปเรื่อยๆจะไม่เหมือนเดิมสักชาติเลย
ที่คิดว่าหน้าตาที่เห็นจากการส่องกระจกนี้หรือถ่ายรูปนี้ เป็นหน้าจริงนั่นเข้าใจผิดแล้ว
แม้แต่รูปร่างกายแต่ละชาติก็ไม่เหมือนกันสักชาติเลย
แล้วจะมาถือว่า เป็นตัวเรา ของเราได้อย่างไร
อัตภาพกายนี้ ก็ไม่ใช่เรา และ ไม่ใช่ของเรา มาตั้งแต่แรกแล้ว
เนื่องจากว่าการเกิดขึ้นของกายมนุษย์ครั้งแรกมีสาเหตุมาจาก อสุจิเข้าไปอยู่ในไข่ และมีวิญญาณมาปฏิสนธิ
ขอใช้คำว่า เข้าไปสิงอยู่ในอสุจิและไข่แล้วกันเพื่อให้เข้าใจง่ายเห็นภาพง่าย
แล้วมีวิบากและอาหารล่อเลี้ยงในครรณ์ของผู้เป็นแม่ก่อน เมื่อวิบากและอาหารล่อเลี้ยงพอสมควรแล้ว ก็พร้อมที่จะออกมาให้โลกภายนอกได้แลมองเห็นด้วยตา
เมื่อโตขึ้นเจริญขึ้นเพราะกินอาหาร ก็จะมีไอ้ DNA มันก็เนรมิตออกมาเป็นต่างๆนาๆ ให้ตาสีฟ้าบ้าง ตาสีเทาบ้าง ตาสีขาวบ้าง
ให้เส้นผมเส้นเล็ก ให้จมูกโด่ง ดั่งแหมบ
ให้เส้นผมเส้นแข็ง ให้ตาเล็ก ตาตีบ ตาโต ตาใหญ่
ให้ผิวดำ ให้ผิวขาว ให้ขาใหญ่ แขนใหญ่ อวัยเพศใหญ่ อวัยวะเพศเล็ก ศรีษะใหญ่
ศรีษะเล็ก เล็บทรงกาบหอย เล็บทรงแบน นิ้วสั้น นิ้วยาว ปากกว้าง ปากไม่กว้าง
แขนสั้น แขนยาว สูง ต่ำ รวมความย่นย่อแล้ว ก็คือกายทุกส่วนตกอยู่ภายใต้ DNAหรือสารพันธุ์กรรม ให้ผล
ที่จะให้เป็นลักษณะแบบนู้นแบบนั้น แม้แต่เป็นมะเร็ง
ก็เพราะสารพันธุ์กรรม
ส่วนสิ่งที่บันดาลให้ DNA ทำนู่นทำนี่ เกี่ยวกับร่างกายทั้งส่วนเลย เรียกว่า วิบาก(ผลของกรรม)
ชาตินี้เป็นหน้าแบบมนุษย์ สวยฟรุงฟริ่งเลย นี่ก็เพราะ DNA หรือเจ้าสารพันธุ์กรรมตกแต่งหน้าเป็นแบบนั้น
ส่วนสิ่งที่สั่งให้ DNA ทำงานแบบนั้นตกแต่งแบบนั้น ก็คือธรรมชาติที่ลึกลับมาก เรียกว่าวิบากกรรมดีนั้นเอง ให้พากันเข้าใจ
ชาตินี้สวย ชาติหน้าไม่สวย เพราะทำกรรมด้วยใจคือชอบโกธรคน โกธรหมา โกธรแมว โกธรแล้วรักษาความโกธรไว้ ไม่ยอมปล่อย
ชาตินี้สวย ชาติหน้าก็สวยต่อ เพราะทำกรรมด้วยใจคือไม่ชอบโกธรใคร แม้เผลอโกธรแล้วก็ปล่อยให้มันหายไป ไม่ยึดมันไว้น และเป็นผู้ชอบให้ ข้าว น้ำแด่สมณะ
ชาตินี้หล่อ ชาติหน้าไม่หล่อ
ชาตินี้หล่อ ชาติหน้าก็หล่ออีก
ชาตินี้เสียงแหบ ชาติหน้าก็เสียงแหบอีก เพราะชอบด่าคน ชอบพูดเสียดแทง ชอบพูดคำหยาบคาย ,พูดไม่เพราะ,
ชาตินี้เสียงแหบ ชาติหน้าแสียงไม่แหบ เพราะไม่ชอบด่าคน ไม่ชอบพูดเสียดแทง ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดเพ้อเจ้อ และชอบสวดมนต์สรรเสิญคุณพระรัตนะตรัย (บท อิติปิโส สวากขาโต สุปฏิปันโน)
ชาตินี้บริวาลหรือเพื่อนน้อย เพราะไม่ค่อยชอบเหลือใคร
ชาตินี้ทุกข์ใจเพราะเพื่อน เป็นไปได้สูง วิบากส่งเขามาเป็นเจ้ากรรมนายเวร
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น