ภาคพัฒนาอารมณ์ต่ออแรงกดดัน

.เห็นรูปนี้แล้ว..........

ให้ดูอารมณ์ความรู้สึกทางใจ

ที่ปรากฏขึ้น...นะ

:มันรู้สึกขยะแขยง...ไอ้ตรงตัวแมลง น่าเกลียด น่ากลัว ขยะแขยงไม่อยากดู

........................................

ก็ให้เป็นผู้รู้ทันความรู้สึกนั้น

รู้ทันความรู้สึกที่ใจ

ย้อนกลับมารู้ เวทนา ทางใจ

ใจที่มันกระเพื่อมไปให้ความหมาย

ต่อรูปที่เห็นนั้น "อี๋..น่าขยะแขยง"

..... ... ... ...... อี๋ น่ารังเกลียด...

ให้กลับมารู้ใจให้ใวๆเลย

ทำตามหน้าที่รู้และรู้มันอย่างเดียว

ไม่ต้องไปยึดว่าความรู้สึกนั้นมันเป็นของเรา

ความรู้สึกนั้นมันเป็นของไม่มีเจ้าของ มาจากความว่างเปล่า มัน

จะเกิดดับของมันไปเอง

อย่าไปยึดมัน

เราเห็นรูปอะไรก็แล้วแต่

ให้โยนิโสมนสิการ กลับมาดูใจ กลับมารู้ใจ

ที่มันกระเพื่อมออกไปให้ความหมายต่อสิ่งที่เห็น ตาเห็นรูปที่น่าพอใจ ก็

ให้กลับมาทันรู้ใจ

หูได้ยินเสียงที่น่าพอใจ

ก็ให้กลับมารู้ทันใจ

ได้กลิ่นหอมๆ ก็ให้รู้ทัน

รสชาติอาหารมันอร่อย ห้ามใจไม่ไหว

ก็ให้รู้ รู้อย่างเดียว

บางทีได้ยินคนอื่น พูดเรื่องไม่ดีให้เรา นินทาเรา

คำพูดผู้หญิง หรือคำพูดผู้ชาย

"เขาพูดออกมา จริง"

แต่มีส่วนเกิน คือตัวอารมณ์ไม่พอใจขัดเคืองเสียดแทงใจแถมมาจากไหนไม่รู้

ต่อไปนี้ไม่ว่าสภาวะธรรมใด

มาขึ้นเขือง" ปรากฏเป็นเป้า"ให้ยิงเลยนะ

๑.ความไม่พอใจเกิด.. หลังจากตาเห็น "ยิงโป้งเลย"

๒.ความไม่พอใจเกิด.. หลังจากได้ยินคำพูด "ยิงโป้งเลย"

๓.ความไม่พอใจเกิด... หลังจากได้กลิ่น....

"ยิงโป้งเลย"

๔.ความไม่พอใจเกิด... หลังจากลิ้นลิ้มรส

"ยิงโป้งเลย"

๕.ความไม่พอใจเกิด... หลังจากร่างกายไปโดนอะไร

"ยิงโป้งเลย"

วิธีการยิง คือการรู้อยู่เฉยๆ รู้ทันเฉยๆ

ความไม่พอใจ มาโชว์ให้เราเห็น หน้าที่คือยิงความรู้ทัน

ความคับแค้นใจ มาโชว์ให้เราเห็น

หน้าที่คือยิงความรู้ทัน

ความเจ็บแสบ มาโชว์ให้เราเห็น

หน้าที่คือยิงความรู้ทัน

ความขัดเคียง มาโชว์ให้เราเห็น

หน้าที่คือยิงความรู้ทัน

เหมือนมีพลังงานบางอย่าง

เหมือนลูกไฟร้อนลุกโพลงๆ อยู่กลางหน้าอก...มาโชว์ และดึงเราไปร่วม

ให้ยิงทิ้งเลย อย่าเลี้ยงไว้

เพราะมันจะเป็น ราคะ,โทสะ คืออวิชชาส่งมาให้หลงให้ติด เป็นของแถมทีมัน

ยอดเข้าไป หลังจากเกิดผัสสะ

โรคเวรโรคกรรมยิ่งเกายิ่งคัน

ยิ่งเข้าไป ยึดมั่นถือมั่นว่าร่างกายนี้เป็นเรา

สุขทุกข์ เป็นเรา มันก็เท่ากับว่า

กำลังเกาโรคเวรโรคกรรม

ราคะยิ่งส่งเสริม ยิงห่างออกไปจากนิพพาน

โทสะยิ่งส่งเสริม ยิ่งห่างออกไปจากนิพพาน

โลภะยิ่งส่งเสริม ยิ่งห่างออกไปจากนิพพาน

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ข่าวสารทางPolice​การกระตุ้นเศรษฐกิจของทุกผู้ประกอบการทุกระดับมีความสำคัญ ตั้งแต่ผู้ประกอบการขนาดเล็กเช่นพ่อค้าที่ปั่นจักรยานขายล็อตเตอรี่ ไปจนถึงผู้ประกอบการขนาดใหญ่ ♧

โครงการผู้ว่าเปิดแหล่งศึกษา