ทุกข์กับใครมองเป็นหมาแมว

เด็กน้อย : หลวงพี่คึนานสึกแท้ครับ

หลวงพี่ : หลวงพี่บ่สึกดอก บวชตลอดชีวิต

แม่ออกพี่น้อง เครื่อญาติพี่น้อง : บอสึกง่ายบ้อ บอมาหาเฮ็ดเวียกซอยแม่

ยากคือหยังนิ

บ่อไปหาค้าขายบ้อรถกะมียุ

จิตมันตอบแต่ไม่พูด: เขาบอแมนแม่เฮาอิหลีดอก ถ้าแมน ชาติที่แล้วก็ต้องแมนทุกชาติ

จริงอยู่ที่ว่า ลูกนั้นต้องเลี้ยงแม่ เขาฮู้แค่เรื่องทางโลก

ตะแม่กะอยากให้ลูกได้ดีทางโลก มีงานดีๆเฮ็ด มีเงิน มีครอบครัวดีๆ

เฮ้ยมันฆ่าลูกคักๆตัวนิ ช่างเขาเถอะเป็นธรรมดาของเขาบ่อเข้าใจ

ส่วนความคิดโยมแม่ เมื่อก่อนเศร้าใจเสียใจมากที่ "ที่เราบอกว่าจะไม่สึก"

มันเป็นการเสียลูกชายลูกที่ออกจากไส้ ไปให้พระให้วัดโดยไม่ได้คืน

ส่วรความคิดโยมแม่ตอนนี้ : ตรงกันข้ามกับความคิดตอนแรก

เพราะตอนนี้แก่เริ่มหัดเจริญสติ ดูอาการดีใจ ดูอาการเศร้าใจ

ดูอาการใจเบิกบานเวลาสวดมนต์

เรา : โยมแม่ใครทำให้เป็นทุกข์ทุกข์กับใครมากที่สุด

โยมแม่ : ทุกข์เรื่องครอบครัว ญาติพี่น้อง

เรา : ทุกข์มันเกิดอยู่ใส ทุกข์มันเกิดอยู่โตเขา หรือทุกข์มันเกิดอยู่ใจเฮา

ถ้าสิไปเปลี่ยนผู้อื่นให้เขาได้ตามเฮาที่อยากให้เป็นมันบอได้ดอก

ถ้าเขาบ่อดี อยากให้ดีมันกะทุกข์ ถ้าเฮาอยากรวยมันบอรวยเฮากะทุกข์

เบิ่งบารมีเจ้าของเบิ่ง เป็นหยังชาตินี้มันคึบอรวย มันคือมีแต่หนีคิดเบิ่งเคยเฮ็ดมหาทานมาก่อนบอ นี่ละเขาเอินว่าความทุกข์

โยมแม่เลี้ยงแมวเคยหวังให้แมวมันเป็นคนดีบอ เคยหวังให้มันเรียนจบบ่อ เคยหวัง

ให้มันได้งานดีๆเฮ็ดบอ

โยมแม่: บอ

เรา : เป็นหยังคึเลี้ยงมันได้โดยบอเป็นทุกข์ นั่นละๆให้คิดว่าเขาเป็นหมาเป็น

แมวโตหนึ่ง

จักนอยกะตายจากกันไปแล้ว

ถ้ามีหยังมากระทบเฮ็ดให้ทุกข์ใจ นี่ละเด้อคือการใช้หนีกรรม เคยเฮ้ดเหตุบอดี

ไว้ ให้มีสติเบิงทุกข์เบิ่งกรรมที่เคยไปสร้างไว้หลายชาติแล้ว มันสิมาให้ผลอยู

่ใจให้เบิ่งมัน

เบิงมันดีๆ สิฮู้ว่ามันบอแมนเฮาดอกมันเป็นสิ่งที่ถูกเห็น ทั้งความสุข ความสุข

มันเป็นแค่สิ่งที่ถูกจิตเฮาเห็น นี่ละเขาเอิ้นใช้หนี้กรรม สิไปนอนในโรงศพแก้กรรมโดดโอ่งน้ำมนต์

บ่อมีเซา มีแต่มืดไปหน้าบ่อเห็นธรรมพระพุทธเจ้าดอก......